Słonecznik paskowany - 1kg (mniejsza zawartość tłuszczu)

• Słonecznik pasiasty (pasiak) jest równie popularny w mieszankach paszowych dla ptaków, jednak różni się od czarnego słonecznika przede wszystkim składem odżywczym oraz wielkością nasion. Oto, co warto wiedzieć:

Charakterystyka słonecznika paskowanego:

1. Mniejsza zawartość tłuszczu: W porównaniu do słonecznika czarnego, pasiasty ma mniej tłuszczu, dzięki czemu jest lżejszy i bardziej odpowiedni do codziennego stosowania, zwłaszcza u ptaków, które mają tendencję do otłuszczania się.
2. Większa zawartość błonnika: Grubsza łuska dostarcza więcej błonnika, co wspiera procesy trawienne u ptaków.
3. Trudniejszy do rozłupania: Większe i twardsze łuski sprawiają, że słonecznik pasiasty jest odpowiedni dla ptaków o silniejszych dziobach, które potrafią go rozłupać.

Dla jakich ptaków nadaje się słonecznik pasiasty?

Ptaki hodowlane:

• Gołębie: Chociaż rzadziej niż czarny, pasiasty słonecznik również jest stosowany w ich diecie, ale w mniejszych ilościach.
• Duże papugi: Ara, kakadu, żako – ze względu na ich zdolność do rozłupywania dużych nasion.
• Kury ozdobne: Nadaje się jako uzupełnienie diety.

Ptaki dzikie (ogrodowe):

• Sójki i kawki: Chętnie jedzą pasiasty słonecznik, dzięki swoim mocnym dziobom.
• Dzięcioły: Pasiasty słonecznik stanowi dla nich dodatkowe źródło energii.
• Sikory: Mogą go jeść, ale preferują czarny słonecznik, który łatwiej im rozłupać.
• Gile, zięby, wróble: Rzadziej wybierają pasiasty słonecznik, ale gdy inne nasiona są niedostępne, mogą po niego sięgać.

Kiedy stosować słonecznik pasiasty?

• W mieszankach dla dużych ptaków: Jest lepszy dla gatunków o mocnych dziobach, które radzą sobie z twardszymi łuskami.
• W okresach większego zapotrzebowania na energię: Jak pierzenie, zima czy intensywny wysiłek lotowy.
• W karmnikach dla dzikich ptaków: Jeśli chcemy przyciągnąć większe gatunki, takie jak sójki, dzięcioły czy kawki.

Uwaga:

Podobnie jak w przypadku czarnego słonecznika, należy zachować umiar w podawaniu pasiastego, zwłaszcza ptakom hodowlanym, aby zapobiec nadmiernemu otłuszczeniu. Większość dzikich ptaków natomiast samodzielnie reguluje spożycie w zależności od potrzeb energetycznych.